Orphans

Helen en haar man Danny vieren thuis het nieuws van de komst van hun tweede kind als hun etentje wordt onderbroken door Helens broer, die arriveert onder het bloed. Hij beweert dat hij een gewonde jongen op straat heeft gevonden. Hoe meer Danny en Helen hem op de rooster leggen, hoe meer blijkt dat hij niet zo onschuldig is als hij zich voordoet.

In chaotische en levensechte dialogen ontrafelt zich een moreel dilemma. De grens tussen goed en kwaad wordt flinterdun en mondt uit in een gesprek over racisme, discriminatie en maatschappelijke ontwrichting. Zo wordt Orphans een verontrustende reflectie over het vermogen om kwaad te doen, dat in ieder van ons schuilt. 

Engels gesproken met Nederlandstalige boventiteling

tg STAN

Toneelspelersgezelschap STAN, acroniem voor Stop Thinking About Names, is het theatercollectief rond Jolente De Keersmaeker, Damiaan De Schrijver en Frank Vercruyssen die elkaar eind jaren tachtig ontmoeten aan het Conservatorium van Antwerpen. Daar werken ze samen met onder andere Matthias de Koning van Maatschappij Discordia die hen laat kennis maken met een andere, minder dogmatische visie op het theater. Het gezelschap opereert vanuit het democratische beginsel dat iedereen over alles meebeslist, van tekstkeuze, decor en belichting tot kostuums en affiches. STAN stelt de toneelspeler centraal en gelooft sterk in het principe van de soevereine acteur: hij is zowel speler als maker. Er wordt niet gerepeteerd in de conventionele betekenis van het woord; het grootste deel van het repetitieproces vindt plaats rond de tafel. Zodra de keuze voor een stuk is gemaakt wordt de tekst bewerkt en hertaald om zo tot een eigen nieuwe speeltekst te komen. Pas de laatste dagen voor de première gaan de spelers de vloer op, maar de voorstelling komt pas echt tot stand als de toeschouwers in de zaal zitten. STAN koestert een rotsvast geloof in de ‘levende’ kracht van theater: de voorstelling is geen reproductie van een aangeleerd iets, maar wordt elke avond opnieuw gecreëerd, samen met het publiek. Een STAN-voorstelling is daarom geen voltooid product, maar eerder een uitnodiging tot dialoog.

Elke speler van STAN maakt deel uit van het collectief, maar tekent ook zijn eigen parcours. Naast het zoeken naar een gezamenlijke affiniteit is ook de ruimte en noodzaak voor ontmoeting en wisselwerking met gastspelers en andere gezelschappen van essentieël belang.

STAN werkte al vaak samen met Maatschappij Discordia (NL), Dood Paard (NL), Compagnie De KOE, Olympique Dramatique en Rosas.
STAN neemt niet alleen een heel specifieke plaats in het Nederlandstalige theaterlandschap in, maar is ook in het buitenland een veelgevraagde gast: het gezelschap heeft de afgelopen twintig jaar een sterk repertoire opgebouwd van anderstalige voorstellingen en toert uitgebreid binnen Europa (Frankrijk, Spanje, Portugal, Noorwegen), maar ook intercontinentaal (Tokyo, Rio de Janeiro, New York, Québec), zowel met de anderstalige versies van hun Nederlandse creaties als met de Frans- of Engelstalige stukken die ze in het buitenland creëerden. Frankrijk is een tweede thuisbasis voor het gezelschap, dankzij nauwe banden met Théâtre Garonne in Toulouse, het Festival d’Automne à Paris en Théâtre de la Bastille.