Sojourn

Sojourn stelt narcisme in een relatie centraal. Met subtiele verwijzingen naar de Griekse mythe Narcissus wordt in de taal van twee verstrengelde lichamen de grens tussen geborgenheid en verstikking aangeraakt.

De film trok internationale aandacht, onder meer op het Independent Film Festival van Montreal en het ARFF International Film Festival in Amsterdam, en keert nu terug in een herwerkte videoinstallatie.

Het werk danst op de grens tussen droom en realiteit, daar waar de ambiguïteit van gedachten en emoties raakt aan de perceptie van de feitelijkheid. Lena Nerinckx gebruikt film als medium om deze complexe interacties te vertalen naar een verbogen en surrealistische wereld, waarin de fijnmazige tactiliteit van lichaamstaal grijpt wat woorden soms moeilijk kunnen vatten.

De composities die de verstrengelde lichamen in Sojourn aannemen, vinden hun inspiratie in wat narcisme kenmerkt: twee identiteiten smelten samen tot één. Om die geboorte te laten plaatsvinden verliest één van de geliefden diens persoonlijkheid omdat de ander zich er op voedt. In elke houding schuilt dan ook een disbalans. De witte lakens -een surrealistisch bed- zijn een terugkerend element, en staan symbool voor zowel dood (het verlies van één persoon) als geboorte (het herrijzen van de narcist). Het sounddesign resoneert op korte hersenspinsels van het koppel en de mechanische geluiden versterken de desolate sfeer.

De videoinstallatie krijgt vorm in het brutalistisch landschap van Westrand. De twee acteurs - Melody Van Gompel en Mustaf Ahmeti - worden begeleid door een geluidsinstallatie van muzikant en sound designer Victor Goemare.

Deze video installatie is te bezichtingen op vrijdag 15 december en zaterdag 16 december telkens van 18u tot 22u.