zichtbaar onzichtbaar - FRIS Westrand Take Over ’25

Een lijn een grens is een reeks van 12 beelden waarin Maarten Op de Beeck (21) vanuit een antropologische interesse, op een picturale wijze reflecteert rond banaliteit en betekenis. Alle beelden werden uit de Dilbeekse omgeving geplukt naar aanloop van de Take-Over. 

Maartens beelden richten zich op elementen die zo alomtegenwoordig zijn dat ze vaak aan onze aandacht ontsnappen. Hij brengt kleine, haast onopvallende keuzes in beeld die veel zeggen over hoe mensen hun leefomgeving vormgeven. Zo stelt hij vragen over grenzen, eigendom, identiteit, zorg en verwaarlozing, met andere woorden over de manier waarop we onszelf zichtbaar of net onzichtbaar maken in de ruimte.

In haar tienerjaren ontdekte Nadia Shutova (23) haar liefde voor hedendaagse kunstmusea. Zonder traditie of voorkennis voelde ze zich vrij om zich al dan niet met een werk te verbinden. Ze kijkt terug op die tijd als het opladen van haar artistieke batterij.

Vandaag ervaart ze elke persoon als een kunstwerk op zich. Een dag voelt als een film, een spannend moment als theater. De realiteit zelf is voor haar één groot, voortdurend bewegend museum.

Ze weigert het leven in hokjes te stoppen en wil in al zijn facetten aanwezig zijn. Kennis is voor haar vreugde, en leren via voelen en ontmoeten is dubbele vreugde. Ze had en heeft toegang tot vele ervaringen, soms moeilijk, maar altijd menselijk en echt. Kunst is voor haar de manier om zichzelf volledig te tonen, over talen, culturen en vormen van kennis heen, en zo haar persoonlijke (onzichtbare) zoektocht zichtbaar te maken.

Nadia past niet in één genre, maar werkt vanuit intentie. Inclusiviteit en onderdompeling zijn essentieel in haar praktijk. Vaak onderzoekt ze bijna wetenschappelijk: gevoel als hypothese, de zoektocht als experiment, het gesprek als verfijning, en de conclusie als nieuwe premisse – waarna ze telkens opnieuw terugkeert naar het beginpunt.

Aurora Oval is een poging om een droomachtige ervaring te creëren in symbiose met het gebouw van CC Westrand. Tegelijk wil Nadia hiermee ook de werken van andere makers laten stralen. Deze kans voelt zeldzaam en kostbaar, zoals de samenkomst van omstandigheden die de kans op noorderlicht vergroten.

Voor haar gaat het om kans en waarschijnlijkheid: iets kan er zijn, maar evengoed niet, en toch wordt het ervaren. Dat voelt magisch. Zichtbaar/onzichtbaar ademt als in- en uitademing: expansie en moed, krimp en overgave. Beide zijn nodig om het leven te begrijpen. Nadia zoekt die balans in de dialoog met gebouwen, gezichten, performances en ontmoetingen, waar het (on)zichtbare zich mag tonen.

Lange tijd werd Bente Bulens (23) gedreven door de diepgaande structurele analyses, het denkproces en de esthetische benadering van het werk van Anne Teresa De Keersmaeker. Sinds een jaar of zes zijn de speelsheid en de unieke fysicaliteit die kenmerkend zijn voor Alexander Vantournhout erbij gekomen.

Bente's drang om kunst te maken ligt vooral bij de verkenning van zelfexpressie en de positieve effecten daarvan op de mensheid. Het stimuleren van ontlading door kunst en het inspireren door onze pure innerlijke werelden te delen met elkaar.

De dansvoorstelling van Bente is een procesgerichte, geconcentreerde improvisatie die een rauwe en authentieke uitstraling heeft van de dunne lijn tussen verveling en vermaak. Wat doe je als je jezelf terugvindt in een onmetelijke ruimte met oneindige tijd?

Zichtbaar onzichtbaar sluit dicht aan bij Bente haar werk en werkprocessen. Het afwisselen tussen het wel of niet weergeven van emotionele ladingen en het spelen met fysieke optische illusies zijn vastgelegd in haar dans. Wat wil er zichtbaar onzichtbaar blijven en wat wordt er zichtbaar zichtbaar?

Nore Van Leeuw (20) schrijft songteksten en treedt live op. Haar nummers balanceren tussen introspectie en gevoeligheid, met aandacht voor de emoties die onder de oppervlakte leven.

Nore is al van jongs af aan een grote fan van Nirvana. De manier waarop Kurt Cobain naar de wereld keek, blijft haar inspireren. Ze haalt ook vaak ideeën uit films en boeken, en schrijft teksten vanuit het perspectief van een personage. Mensen in haar omgeving spelen daarbij een grote rol. Zo schreef ze ooit een nummer voor een vriendin die door een moeilijke periode ging.

Maken is voor Nore een manier om tot rust te komen en tegelijk adrenaline kwijt te raken. Muziek laat haar toe om haar hoofd te vullen met creativiteit en het daarna weer leeg te maken. Ze omschrijft het als een positieve, bijna therapeutische bezigheid.

Haar teksten vertrekken vaak vanuit gevoelens die niet zichtbaar zijn, maar wel voelbaar. Wat moeilijk onder woorden te brengen is in een gewoon gesprek, wordt via haar muziek tastbaar. Zo maakt ze het onzichtbare zichtbaar.

Jinte De Greef (°2006, Halle) volgde twee jaar Hedendaagse Dans aan Kunsthumaniora Brussel en studeerde af in de richting Woordkunst Drama. In september 2024 startte Jinte in de richting Performance aan Kask & Conservatorium Gent. De voorbije jaren maakte Jinte verschillende eigen creaties waaronder Versterker (Zinnema), een performance in publieke ruimte (Code Dans, Danspunt) en organiseerde workshops voor een nieuw project Vastgeknoopte (De Garage). Als performer speelde Jinte o.a in de Fabuleus-productie ULTRA (Reut Shemesh) en out of hands (Michiel Vandevelde).

Oona Geelen (°2006, Hemiksem) volgde drie jaar Poprock (gitaar) aan de Kunsthumaniora Antwerpen. In september 2024 startte ze in de richting uitvoerende muziek, Gitaar Pop aan Kask & Conservatorium Gent. Ze speelt o.a in een band samen met Diete Verschaeve die zich bezighoudt met experimentele ambient pop. En in de band stoelen en banken, die vage, stevige muziek brengt voor meubelliefhebbers allerhande. “Wij steken uw kast in elkaar en breken hem dan weer af.” Als performer speelt ze live muziek in de Fabuleus-productie out of hands (Michiel Vandevelde).

In hun dystopische en nihilistische performance staat een sculpturaal textielwerk centraal, opgebouwd uit oud en afgedankt textiel. Het geheel oogt chaotisch, als een levend organisme waarvan de neerhangende stukken dienen als aanzet voor beweging. Rond dit organisme ontvouwt zich een performance die menselijke wanhoop en innerlijke doordraai verbeeldt. Wat zich normaal in het hoofd afspeelt, krijgt hier een fysieke vorm. Livemuziek ondersteunt het geheel en zorgt voor een evenwichtige, maar bevreemdende ervaring.

Jinte en Oona laten zich inspireren door de dansstijl Butoh, rituelen, bezetenheid, doomgedachten, overconsumptie, klimaatopwarming, spiritualiteit en ongemak. De artiesten experimenteren met hoe duistere, ruwe klanken kunnen ontstaan met enkel gitaar en pedalboard, en zoeken daarin een balans tussen chaos en controle.

Hun werk onderzoekt hoe verschillende kunstvormen elkaar kunnen versterken. De herwerking van afgedankt textiel verwijst naar overconsumptie en klimaatvermoeidheid: een wereld waarin alles al lijkt gezegd, maar waarin die blijven zoeken naar nieuwe manieren van voelen en maken.

In hun performance sluimert een angst die zowel zichtbaar als onzichtbaar is: de abstracte dreiging van de klimaatopwarming. De performers vertalen dat gevoel van machteloosheid en vaagheid naar een fysieke en zintuiglijke ervaring.

Asta & JAD
Zichtbaar/Onzichtbaar – een ontmoeting in geluid

Asta Yoko (16) en Jad Hamdane (19) ontmoetten elkaar in het kader van FRIS ‘25. Wat begon als een toevallige (her)ontmoeting groeide uit tot een experiment: een eerste gezamenlijke performance waarin hun stemmen, stijlen en verhalen elkaar uitdagen en versterken. Hun samenwerking is nog in de prille broei fase. De teksten zijn niet samengesmolten, maar botsen, vloeien en zoeken een gemeenschappelijke puls.

Asta Yoko (16) beweegt zich tussen verschillende kunstvormen: ze schildert, schrijft en zingt. Voor FRIS offert ze ons haar rauwe en intuïtieve stem en haar songwriting. Ze haalt inspiratie uit alles wat haar omringt: haar roots, haar dromen en de mensen die ze ontmoet. Artiesten als Michael Jackson, Sade en Erykah Badu vormden haar vroege kompas, maar haar werk blijft een spiegel van wie ze vandaag is en wil worden. Muziek is voor haar een manier om identiteit tastbaar te maken, om emoties en herinneringen hoorbaar te maken.

Voor Asta is het zichtbare wat je met de zintuigen kunt waarnemen, het onzichtbare dat wat onder de huid leeft, gevoelens, ideeën, dromen. Haar stem beweegt precies tussen die twee werelden.

Jad Hamdane (19) is rapper, schrijver en multidisciplinair kunstenaar. Hij vindt zijn wortels in hiphop, met invloeden van freestyle-legendes als Harry Mack en de eerlijke pen van Kendrick Lamar, J. Cole en Joey Bada$$. Jad treedt regelmatig op met improvisatie, zijn flow ontstaat in het moment, gevoed door wat hij voelt en wat er gebeurt.

Sinds zijn tienerjaren filmt en fotografeert hij. Zijn montages van gevangen momenten werden steeds complexer, en stilaan begonnen deze meer stem te krijgen. Zijn werk is doordrongen van waarden, altijd met de wens om iets aan te kaarten of te verbeteren. Met zijn charisma weet hij zijn omgeving aan te wakkeren, zowel op scène in Dilbeek als daarbuiten.

Zijn stijl is introspectief, direct en altijd in ontwikkeling. Muziek maken is voor hem tegelijk verwerking en verbinding, een manier om iets terug te geven. In zichtbaar onzichtbaar verkent Jad de grens tussen bewust en onderbewust. Zijn woorden maken hoorbaar wat anders in de schaduw blijft.

Samen bouwen Asta en Jad een klanklandschap dat beweegt tussen kwetsbaarheid en kracht. Hun performance is een ontmoeting in geluid, waar twee complexe makers werelden elkaar zichtbaar en onzichtbaar raken.