Interview Robin Broos
Tekst: Annelies Desmet
Foto: Jelle Goossens
Robin Broos is een filmjournalist met een ongezonde passie voor filmmuziek. Hij maakt er sinds 2018 een radioprogramma over op Klara, en schreef het boek The Original Soundtrack. Samen met Tom Peeters trekt hij langs de Vlaamse schouwburgen met de filmlezing The Belgian Soundtrack. In Westrand passeren ze tijdens de week van de Belgische muziek en film. De uitgelezen kans dus om even wat uitleg te vragen over zijn passie voor filmmuziek.
Dag Robin, jij komt in januari langs met jouw lezing samen met Tom Peeters, wie is Tom?
Tom Peeters is is bij benadering de meest voorkomende naam in Vlaanderen, daarom zeggen we Pélé. Pélé is Ennio Morricone connaisseur, met een collectie van ruim 350 LP’s van de Italiaanse grootmeester. Hij is ook muzikant, luisterde al tal van comedyshow op en schrijft soundtracks op bestelling, zoals recent nog De laatste dag voor VRT MAX.
Waarover gaat jullie filmlezing of hoe zou je zelf jouw voorstelling omschrijven?
We noemen het een weetjesvoorstelling. Dat betekent dat we echt niet gaan inzoomen op moeilijke, muzikale zaken. Wel doen we het relaas van een persoonlijke zoektocht door Belgische filmmuziek, Belgen op internationale soundtracks of grote componisten die schreven voor Belgische films. Muziek is de kapstok, maar we laten ook veel fragmenten zien. En overal hoort een anekdote bij, het ene al gekker dan het andere.
Hoe ben je op dat idee gekomen?
The Belgian Soundtrack is zoals elk goed verhaal, een uit de hand gelopen hobby. Wanneer ik in 2020 bezig was met het schrijven van The Original Soundtrack, kreeg ik telefoon van voormalig filmjournalist Jan Temmerman. Of ik geïnteresseerd was in wat oude soundtrack-platen die hij op zolder had gevonden. Niet wetend wat hij precies bedoelde, heb ik ja gezegd. En wat bleek, het ging om 650 soundtrack-Lp’s. Veelal onbekende titels, maar dat wil niks zeggen, dacht ik. Dus vroeg ik Pélé of hij eens naar die collectie wou komen kijken. En we hebben er dan een sport van gemaakt om elke plaat een kans te geven en te beluisteren. We kregen al snel in de gaten dat veel van onze verborgen parels een Belgische link hadden. Daaruit ontstond onze zaalshow The Belgian Soundtrack. En met de mooiste muziek zijn we naar Sdban Records gestapt, de platenfirma van de compilatieparel Funky Chicken. Zij zagen er meteen iets in om ook hier een album van te maken.
Wat is jouw eigen link met filmmuziek?
Ik steek het op John Williams. Nadat ik als 9-jarige Jurassic Park in de zalen had gezien, kon ik nadien de hoofdthema’s nog naneuriën. Het was een tijd voor het internet of VOD. Dus de film herbeleven kon enkel via mijn stickerboek en de cd. Sindsdien verzamel ik soundtracks.
Op het filmfestival in Gent wordt elk jaar een award uitgereikt voor filmmuziek. Hoe goed scoren de Belgen als het gaat over filmmuziekprijzen?
Tijdens de World Soundtrack Awards is er een aparte categorie voor Belgische producties, dus onze vaderlandse cinema krijgt er sowieso elk jaar de nodige aandacht. Op vlak van internationale prijzen springt vooral The Artist eruit, een Franse film uit 2011 met muziek van Ludovic Bource. De muziek is opgenomen in Flagey door Brussels Philharmonic, en won verschillende prijzen, waaronder de Oscar voor beste score.
Voor wie is deze voorstelling het interessants of voor welk soort publiek spelen jullie het liefst?
Mensen lijken het fijn te vinden om te luisteren naar verhalen over muziek, bewijze ook de succesvolle theatershows van Belpop Bonanza. We hangen het dan wel op aan muziek en film, maar het gaat om de verhalen. We hebben het over een Vlaamse seksfilm met Herman Van Veen in de hoofdrol, over de Antwerpenaar die bijna muziek mocht maken voor The Mission of over de Belgische connectie in Jurassic Park, The Hunger Games en The Whale. Kortom, je moet vooral geen film- of muzieknerd zijn om van onze shows te kunnen genieten. Als je achteraf een paar van onze verhalen wil vertellen aan je vrienden op café, is het opzet geslaagd.
Van de try-out die ik zag, tot de eindvoorstelling die het vandaag geworden is, zijn er toch wel wat fragmenten gesneuveld. Welke beelden of verhalen hebben de eindvoorstelling niet gehaald?
Het was een boeiend leerproces om de berg materiaal die we hadden in een behapbaar verhaal te gieten. Zeker tijdens die eerste try-outs staarden we ons te veel blind op details die voor ons belangrijk leken, maar eigenlijk overdaad waren voor het publiek. Dankzij de input van vele professionele theatermakers hebben we vooral gesnoeid in harde feiten: namen van regisseurs, het volledig willen zijn in lijstjes van titels, jaartallen. En we proberen veel meer te verwijzen naar films en tv-reeksen die in het collectieve geheugen zitten. Kwestie dat iedereen mee is.
Jullie staan in de week van de Belgische muziek en film, onder de noemer Westrand bemint. Wat is volgens jou de beste Belgische film met de beste Belgische muziek?
Moeilijke vraag. Die antwoorden hangen vaak af van mijn gemoed. Vandaag zou ik zeggen: Benvenuta. Een film van André Delvaux met muziek van de peetvader van de Belgische filmmuziek, Frédéric Devreese. Volgens de Britse filmcomponist John Powell is dat de beste muziek voor seks die hij ooit heeft gehoord.
Zijn er Belgische films die ondergewaardeerd zijn?
Uiteraard, zowel vroeger als nu. Ik blijf het zonde vinden dat De Patrick van Tim Mielants niet meer gedaan heeft. Maar er zijn ook veel films die we vandaag terecht vergeten zijn.
Belgische filmcomponisten zijn eerder ongekend, buiten Dirk Brossé. Of is hij echt de enige die het echt gemaakt heeft internationaal?
Zeker niet. Top of mind: vandaag is Sven Faulconer, een gast uit Asse, op grote projecten bezig in Hollywood. Frederik Van de Moortel schreef onlangs de muziek voor Inside, een film met Willem Dafoe. En David Martijn is componist voor de sci-fi reeks War of the Worlds. En Ruben De Gheselle won prijzen met zijn score voor de Costa Ricaanse film Clara Sola.
Komt er een vervolg? Hebben jullie de smaak nu helemaal te pakken?
Met de bijbehorende compilatieplaat hopen we deze voorstelling nog vaak te kunnen spelen. Maar we denken inderdaad na over een vervolg. Want verhalen over filmmuziek zijn er genoeg, al worden ze zelden verteld.
Bedankt Robin, tot in Westrand!
ik wil meer info over de lezing
Meer info over de week van de Belgische muziek en film:
