Blauw (of iets voor aan de muur)

Twee mensen in gesprek over kunst. Een kunstenaar en een kunstliefhebber praten over kleuren, vormen, sferen, materiaal, abstract/figuratief, over fantasie en illusie, je ziet wat je ziet of juist: je ziet niet wat je ziet.

Dat doen ze in simpele absurde dialogen die gaan over kijken, zien, interpreteren, beoordelen en die een loflied zijn op de verbeelding, die verwarren, opstapelen of in cirkels redeneren. 

Stip wil een schilderij kopen en gaat naar Kras om iets te kiezen. Hij kan echter niet beslissen en besluit na veel aarzelen de volgende dag terug te komen om opnieuw, met een frisse kijk, te kunnen oordelen. Zo gaat dat dag na dag zonder dat Stip een beslissing neemt.

Er volgt een serie bezoeken waarbij de heren steeds een ander aspect van kunst bespreken, elkaar bekentenissen doen en langzamerhand bevriend raken. Ze vertellen over hun verlangens, ze discussiëren over smaak en gaan tot in het absurde door. Qua karakter zijn ze elkaars tegenpolen. Ze vullen elkaar aan, dagen elkaar uit en maken elkaar gek.