Les Baronnes

Zeventien jaar na zijn succesfilm Les Barons komt de Molenbeekse regisseur Nabil Ben Yadir met een opvolger: Les Baronnes. Om een slappe sequel van Les Barons te vermijden, schakelde de regisseur zijn moeder in. 

Synopsis

Op een poëtische en humoristische toon vertelt LES BARONNES het verhaal van vier grootmoeders uit Molenbeek die het theater ontdekken en het leven van hun familie… hun buurt… en zelfs het hele land op z'n kop zetten.

19:00 avondkassa open
19:30 deuren open
19:40 inleiding door Gerd Hendrickx
19:55 trailers
20:00 film

Verslag van de programmator

Een Belgische film die zich afspeelt in Brussel en Molenbeek over 4 vrouwen, zestigers, moslima, vriendinnen, maar ook familie. Er is 1 hoofdpersonage, Fatima, die haar hele leven haar man verzorgt en gediend heeft. Als hij vertrekt naar Marokko om al een deel van hun spullen te verhuizen, verwisselen ze van jas en in die jas zit zijn gsm. Ze ontdekt dat ze in die gsm staat als vrouw nr 1. Op dat moment verandert haar leven, als een komeet die inslaat. 

De film zit verweven met beelden uit haar fantasie. Zo kruipt ze in haar computer om aan de andere kant van de skype-lijn even te gaan binnenkijken. Ze heeft geen uitleg of ruzie nodig, haar fantasie vult het wel in. 

Er zit veel humor in de film en ook door de 4 dames an sich, ze amuseren zich te pletter, ook al gaat ze haar man verliezen. Haar man heeft een geheim, een andere vrouw en 2 zonen, maar zij heeft ook een geheim, ze is ernstig ziek. 

Ze beslist om haar leven over een andere boeg te gooien en de draad weer op te pikken waar ze hem 48 jaar geleden heeft laten vallen voor de relatie en het huwelijk met haar man. Toen ze 14 was speelde ze toneel, ze wou acteren. Ze wou Hamlet spelen. En dat gaat ze nu ook doen.

Het verhaal heeft ook een politieke insteek, een minister van Cultuur die de subsidies uit cultuur haalt, de publieke opinie in zijn nek krijgt en aftreedt. 

En dan is er uiteraard de onovertreffelijke choreografie van Sidi Larbi Cherkaoui, hij laat de dames de film door dansen, onopvallend, maar als je het weet, voel je heel sterk zijn stempel. Bij de aftiteling komt nog een dans waarbij me ook weer de keuze van de kledij opvalt. De dames zijn echt mooi gekleed in deze film, helemaal niet de stijl die je verwacht bij grootmoeders. 

Ook de muziek heeft een leuke meerwaarde, de keuze van de nummers neemt je mee in de emotie van de film. Vooral de Parole, Parole, vond ik boenk erop. 

De film is een vervolg op Les Barons uit 2009 waar het uiteraard over een mannenverhaal gaat. Je kan Les Baronnes helemaal los van de vorige film zeker appreciëren, er is geen voorkennis nodig van Les Barons. Les Barons werd door Nabil Ben Yadir geregisseerd. Les Baronnes maakte hij samen met zijn moeder, Mokhtaria Badaoui, want hij had een vrouwelijke insteek nodig en zij fluisterde in feite het originele idee in zijn oor. In een meta-scène komen ze zelfs aan het woord in de film, ze vragen de acteurs om verder te spelen. Alsof ze zelf benieuwd zijn naar het vervolg van hun eigen film.

De vier dames wagen zich aan theater en oefenen in de gemeenschapslokalen, ze weten hiermee hun buurt op stelten te zetten, maar op het moment dat ze op televisie komen in een kort interview, zetten ze plots het hele land in rep en roer. Het is het soort film waar je jou een beetje moet aan overgeven. Ook al zijn er wel wat clichés in verwerkt en is de humor soms het hoofdgerecht en niet de saus. Het verhaal sleept je wel mee. De nevenpersonages zijn in vergelijking met de hoofdpersonages wel grote namen, we zien Jan Decleir als vrijwilliger in het gemeenschapscentrum, en als de love-interest van één van de dames. We zijn Peter Van den Begin als een ober en Chris Lomme, als een oudere vriendin van Fatima.